Elleboog

Bij elleboogdislocatie zijn de bovenste en de twee onderarmbeenderen in het ellebooggewricht volledig verschoven. Ga door met lezen!

Elleboog

Op de elleboog De bovenste en de twee onderarmbeenderen in het ellebooggewricht zijn volledig verschoven en zijn niet langer samen. Triggers zijn meestal valpartijen op de uitgestrekte arm. Naast de elleboogluxatie ontwikkelen zich vaak typische begeleidende verwondingen, die alleen door een operatie kunnen worden genezen. Hier vindt u alles wat u moet weten over elleboogdislocatie.

ICD-codes voor deze ziekte: ICD-codes zijn internationaal geldige codes voor medische diagnose. Ze worden b.v. in doktersbrieven of op onbekwaamheidscertificaten. M22S73S83S53M24S43

Productoverzicht

elleboog

  • Hoe werkt het ellebooggewricht?

  • Hoe komt het tot een elleboogdislocatie?

  • De typische begeleidende verwondingen bij elleboogdislocatie

  • Hoe wordt elleboogluxatie behandeld?

Hoe werkt het ellebooggewricht?

Het ellebooggewricht bestaat uit drie gedeeltelijke gewrichten. De ellepijp vormt met het opperarmbeen een groot scharniergewricht en maakt de flexie en extensie van de onderarm mogelijk. Het lichaam-nabije uiteinde van de spaak vormt zowel een wielverbinding met de ellepijp en een kogelgewricht met de humerus. Het maakt de binnen- en buitenrotatie van de onderarm mogelijk en werkt ook met de flexie of extensie.

Lees ook

  • overzicht
  • beschrijving
  • subluxation
  • symptomen
  • Oorzaken en risicofactoren
  • Examens en diagnose
  • behandeling
  • Ziekteprocedure en prognose
  • Patellaluxation
  • schouderluxatie

Hoe komt het tot een elleboogdislocatie?

Meestal is de elleboogdislocatie het gevolg van een val op de uitgestrekte arm, die overbelast is in de elleboog. De onderarm bot glijdt achteruit en springt uit het kogelgewricht. Andere ongevalsmechanismen zijn mogelijk, maar veel minder gebruikelijk. Hetzelfde geldt voor elleboogdislocatie: als het eenmaal is opgetreden, neemt het risico op verdere dislocatie toe.

De typische begeleidende verwondingen bij elleboogdislocatie

Veel begeleidende verwondingen zijn ook mogelijk met elleboogluxatie. Vaak breekt een klein benig uitsteeksel van de ellepijp af, niet zelden ook de speekselkop. Als bovendien de banden aan de kant van de Elle scheuren, spreekt men van een "ongelukkige triade". Deze verwondingsconstellatie maakt het ellebooggewricht bijzonder onstabiel.

Dislocatie van de elleboog kan ook de zenuwen verwonden, met name de nervus ulnaris en de nervus medianus. Schade aan deze zenuwen leidt tot sensorische stoornissen van de vingers en een deel van de onderarm, evenals tot bewegingsstoornissen en verlies van kracht van de hand. Het buigen en spreiden van de vingers veroorzaakt dan moeilijkheden.

Een elleboogdislocatie met botvorming van het omliggende weefsel heelt heel goed. Dit komt door ontstekingsreacties rond het gewonde gewricht. Dit kan leiden tot aanzienlijke bewegingsbeperkingen en is alleen slecht te behandelen. Met ontstekingsremmende medicijnen om te proberen deze complicatie te voorkomen.

Hoe wordt elleboogluxatie behandeld?

Zodra bijkomende letsels aanwezig zijn, wordt de elleboogluxatie meestal gebruikt, anders probeert men de dislocatie handmatig te verminderen, dwz om de gewrichtsvlakken weer bij elkaar te brengen (om te herhalen).

Na succesvolle terughouding wordt de patiënt op een humerus pleister geplaatst die het ellebooggewricht in een rechthoekige positie houdt. Na een week wordt het gewricht geröntgend en getest in de functie. Als er voldoende verbetering is, kan het pleisterwerk al worden verwijderd en kan een bewegingsorthese worden aangepast om het gewricht gedurende ongeveer zes weken te stabiliseren en vast te zetten in zijn beweging. De elleboog moet in deze periode regelmatig worden bewogen om gewrichtsstijfheid te voorkomen. Het is een veel voorkomende complicatie na één elleboog.


Zo? Deel Met Vrienden: