Ouderling

Oudere bloemen zijn een erkend zweetopwekkend middel tegen verkoudheid. Lees meer over het vlierbesseneffect en de toepassing!

Ouderling

Al sinds de Middeleeuwen wordt het ouderling gebruikt bij bovenste luchtweginfecties. Zelfs vandaag worden de bloemen gewaardeerd als een zweetopwekkend middel tegen verkoudheid. Lees hier meer over het vlierbesseneffect en de toepassing!

Productoverzicht

ouderling

  • deugd

  • toepassing

  • bijwerkingen

  • toepassing Notities

  • Waar te koop

  • Om meer te weten

Welke genezende kracht zit er in vlierbessen?

De bloemen van de zwarte vlier (Sambucus nigra) worden gebruikt als een traditioneel kruidengeneesmiddel voor de verlichting van verkoudheidsverschijnselen. Ze bevatten onder meer flavonoïden, essentiële oliën, triterpenen, slijmstoffen en hydroxycinnaminezuurderivaten. In het algemeen zijn vlierbloesems zweet-inducerend en verhogen de slijmproductie van de bronchiën.

Volksgeneeskunde maakt ook gebruik van de metabolisme-bevorderende en licht diuretische vlierbloembloemen bij de behandeling van reumatische aandoeningen. Ze schrijft ook aan de vlier (feitelijk steenfruit) dat vlierbessensap een effect heeft op verkoudheid. Tot dusverre is dit echter niet wetenschappelijk bewezen. De bessen bevatten echter onder andere vitamine C en anthocyanines. Beide hebben een antioxiderende werking, wat betekent dat ze celschadelijke agressieve zuurstofverbindingen (vrije radicalen) kunnen neutraliseren. Bovendien kan vitamine C het immuunsysteem stimuleren. Onderzoekers onderzoeken momenteel de antioxiderende eigenschappen van vlierbessenextracten en hun potentiële rol in het immuunsysteem.

Hoe wordt vlierbes gebruikt?

Medicinaal worden de gedroogde vlierbessen gebruikt (Sambuci flos). Je kunt er een thee van maken: voeg drie tot vijf gram bloemen toe aan ongeveer 150 milliliter kokend water en laat het vijf tot tien minuten weken voordat je de bloemen gaat distilleren. Experts raden aan om twee tot vier keer per dag een kopje elderflower-thee te drinken (als een zweethut). De dagelijkse dosis is 10 tot 15 gram van het medicijn. Het is logisch om de vlierbessen te combineren met andere medicinale planten bij het zetten van thee. Zo zijn bijvoorbeeld lindebloesem (ook zweterig) en kamille (ontstekingsremmend) geschikt voor een koude thee.

Als alternatief kunt u ook kant-en-klare preparaten met vlierbessen gebruiken. Naast afgewerkte theemengsels omvatten deze ook dragees met poedervormige vlierbloesems en alcoholische extracten in de vorm van druppels en sappen. Gebruik dergelijke preparaten zoals beschreven in de bijsluiter of zoals aanbevolen door uw arts of apotheker.

Welke bijwerkingen kan vlierbes veroorzaken?

Het consumeren van ongekookte onrijpe of rijpe vlierbessen kan misselijkheid, braken en ernstige diarree veroorzaken. Voor de bloemen zijn echter geen bijwerkingen bekend.

Waarop u moet letten bij het gebruik van vlierbessen

Eet de rauwe bessen nooit vanwege de giftige ingrediënten. De schadelijke stoffen zitten ook in de bladeren en takken van vlierbessen.

  • Afbeelding 1 van 16

    Gevaarlijke schoonheden

    Vingel en oleander en poinsettia - deze planten verrijken onze tuinen en woonkamers. Hoe mooi deze planten ook zijn, ze zijn net zo gevaarlijk als ze zijn. Beste voorbeeld: de lelie van de vallei. De hele plant is giftig, maar vooral bloemen, bessen en bladeren. Het bevat zowel cardioactieve stoffen als saponinen die een bloedoplossend effect hebben.

  • Afbeelding 2 van 16

    poinsettia

    De poinsettia komt oorspronkelijk uit Mexico. Met Kerstmis is de Advent-ster een populaire sierplant. De hele plant is giftig, maar vooral het witachtige melksap. Hij stapt uit als je de plant pijn doet. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn bèta-amyrine en germanicol.

  • Afbeelding 3 van 16

    water hemlock

    De water hemlock is afkomstig uit Europa, Noord-Azië en Noord-Amerika. In Duitsland wordt het voornamelijk in het noorden verdeeld. Hij geeft de voorkeur aan groeien aan vijverranden, in sloten en moerassen. Alle plantendelen van de water hemlock zijn giftig, maar vooral het sap van de onderstam. De giftige stof is cicutoxine, een zogenaamd spasmengif.

  • Afbeelding 4 van 16

    gouden regen

    De goudenregen heeft zijn thuis in Zuid- en Zuidoost-Europa. Vanwege de goudgele bloemen is de vlinder in Midden-Europa populair als sierstruik in tuinen en parken. Vooral bloemen, fruit en zaden zijn giftig. Voor zuigelingen kan wel drie tot vier vruchten of 15 tot 20 zaden de dood veroorzaken. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde alkaloïden, die werken op het centrale zenuwstelsel.

  • = 4? 'waar': 'false' $} ">

  • Afbeelding 5 van 16

    oleander

    De oleander behoort tot de Hundsgiftgewächsen en kan tot vijf meter hoog zijn als een boom of struik. De bladeren zijn langwerpig en puntig, leerachtig en wintergroen. Van juli tot oktober produceert de oleander witte, rode of roze bloemen. De hele plant is giftig. Hoofdbestanddeel zijn verbindingen die werken op het hart en de bloedsomloop (de zogenaamde.Glycosiden).

  • Afbeelding 6 van 16

    maretak

    Maretak komt veel voor in Europa en Noord-Azië. Als een zogenaamd semi-parasitair groeit het op loof- en naaldbomen en verwijdert het water en voedingszouten uit de waardplanten. Naast de stengels zijn ook giftige bladeren en bessen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde viscotoxinen, die toxische eiwitmengsels zijn.

  • Afbeelding 7 van 16

    herfsttijloos

    De Herbstzeitlose komt veel voor in het zuiden, westen en midden van Europa en groeit voornamelijk op vochtige weiden en in tuinen. Het verschijnt in de lente, alle delen van de Herbstzeitlose zijn giftig, maar vooral knol en zaden. Het belangrijkste actieve ingrediënt is colchicine, dat werkt als een cytotoxine. Vijf gram is genoeg om een ​​volwassene te doden. Kinderen zijn al tussen de 1,2 en 1,5 gram levensbedreigend.

  • Afbeelding 8 van 16

    vingerhoed

    De rode vingerhoedskruid is gebruikelijk in West- en Midden-Europa in de bergen. Hij is ook te vinden op open plekken in het bos en als sierplant in tuinen. Alle plantendelen zijn giftig, maar vooral de bladeren, bloemen en zaden. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn verschillende stoffen die het hart beïnvloeden (bijvoorbeeld digitoxine). Al 0,3 gram gedroogde bladeren zijn giftig voor een volwassene.

  • Afbeelding 9 van 16

    Trompet van de engel

    De engelentrompet komt oorspronkelijk uit Brazilië. Vanwege de grote, prachtige bloemen is het nu een populaire containerplant. Alle plantendelen zijn giftig. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn scopolamine, hyoscyanine en atropine, die een verzwakkend en bedwelmend effect hebben.

  • Afbeelding 10 van 16

    Blauwe ijzeren hoed

    Het blauwe monnikskruid groeit bij voorkeur op vochtige locaties in de bergen, op rivieroevers of als sierplant in tuinen. Alle plantendelen van de Blue Eisenhut zijn giftig, maar vooral de wortel. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn alkaloïden, die verschillende effecten op het organisme kunnen hebben. Zelfs kleine hoeveelheden vanaf 0,2 gram zijn giftig.

  • Afbeelding 11 van 16

    Herb Parijs

    De eenhoorn komt voor in Europa en Klein-Azië. Ze komen vooral voor in ooibossen en vochtige loofbossen. De hele plant is giftig, maar vooral de bessen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn saponinen, waarvan wordt aangenomen dat ze beschermen tegen insecten of schimmels. In hogere concentraties hebben saponinen een hemolytisch effect, dat wil zeggen dat ze rode bloedcellen kunnen vernietigen. In grotere hoeveelheden beschadigen ze ook de nieren en het centrale zenuwstelsel.

  • Afbeelding 12 van 16

    taxusboom

    De taxus is wijdverspreid. In onze streken groeit het voornamelijk in schaduwrijke bossen. Het wordt ook vaak aangetroffen als een sierstruik in tuinen, begraafplaatsen en parken, zowel naalden als zaden zijn giftig, vooral als je ze bijt. De rode, zoet smakende zaadvacht is daarentegen niet-toxisch. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn alkaloïden. Ze hebben een sterk farmacologisch effect.

  • Afbeelding 13 van 16

    Dieffenbachia

    Het oorspronkelijke huis van Dieffenbachie is het tropische Amerika. Vanwege de prachtig getrokken bladeren en omdat ze niet veel zon nodig heeft, is de Dieffenbachie een populaire kamerplant. De hele plant is giftig, maar vooral de stam. Alle organen bevatten zogenaamde calciumoxalaatnaalden. Deze hebben kanalen waardoor oxaalzuur en andere toxines kunnen binnendringen in open wonden. Drie tot vier gram bladeren worden als dodelijk beschouwd en ook aflopend water moet giftig zijn.

  • Afbeelding 14 van 16

    acanthus

    De reuzenberenklauw kwam oorspronkelijk uit de Kaukasus en bereikte onze breedtegraad als sierplant. Tegenwoordig worden de planten vaak gevonden als wilde exemplaren in Waldschneisen en op boswegen en bermen.De hele plant is giftig, maar vooral het sap. Dit bevat fototoxische en huidbeschadigende stoffen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde 6,7-furocoumarines. Onder invloed van zonlicht (UVA- en UVB-straling) worden de fytochemicaliën geactiveerd. 'S Morgens is het fototoxische effect sterker dan in de avond.

  • Afbeelding 15 van 16

    amaryllis

    Het huis van de Amaryllis bevindt zich oorspronkelijk in de Andes van Peru. Tegenwoordig is de Ritterstern een populaire kamerplant, die vooral in de maanden januari tot april wordt gekocht, omdat deze dan bloeit. Vooral de ui van amaryllis is giftig. Het bevat speciale alkaloïden die cytotoxisch zijn en die als zeer giftig worden beschouwd.

  • = 16? 'waar': 'false' $} ">

  • Afbeelding 16 van 16

    cyclamen

    Het huis van cyclamen bevindt zich eigenlijk in het Midden-Oosten en Klein-Azië. Ondertussen, de Primelgewächs in veel woonkamers en is een van de meest populaire kamerplanten. Vooral de knol is giftig, het bevat zogenaamde saponinen. Dit zijn secundaire plantenstoffen die meestal bitter smaken en de stofwisseling kunnen beïnvloeden. Al 0,2 gram knol wordt als giftig beschouwd, acht gram als een dodelijke dosis.

Dit is hoe je vlierbessen en haar producten krijgt

In uw apotheek of drogisterij zijn voltooide bereidingen zoals vlierbloomthee, aardbeien of tincturen en sappen uit de bloemen of bessen beschikbaar. Voor gebruik en dosering van dergelijke preparaten, lees de bijsluiter en vraag uw arts of apotheker.

Wetenswaardigheden over de oudere

De vlierbes (Sambucus nigra) is een struik of kleine boom van de kamperfoelie familie (Caprifoliaceae) tot acht meter hoog. Het bevindt zich zowel in Europa als in delen van Azië en Noord-Afrika. Vlierbessen groeien graag in hagen, struiken, langs de weg en langs oevers en op vuilnisbelten. Het bijgeloof dat de vlierstruik het huis was van beschermgoden, zorgde ervoor dat mensen het niet konden vellen in de buurt van stallen, winkels of boerenwoningen. Daarom is hij vandaag nog steeds vaak op deze plaatsen te vinden.

De vlierbes draagt ​​geveerde bladeren en in juni / juli grote, parapluvormige Trugdolden met kleine, witte, geurende bloemen. Van de laatste tot de herfst ontwikkelen glanzende zwarte bessen-vormige steenvruchten ("vlierbessen").

De bloemen worden op vele manieren in de keuken gebruikt: ze worden bijvoorbeeld gebakken in pannenkoekenbeslag, gefermenteerd met water en suiker tot "vlierbloesem" of te gaar gemaakt om siroop te bevatten. Ook de vruchten van ouderling kan worden gekookt om te jammen of vlierbessensap.

Overigens, rode oudere (ook wel druifouderling genoemd) is een verwante plant (Sambucus racemosa). Hun "bessen" zijn rood in de rijpe staat, niet zwart, maar lossen ook rauw geconsumeerde symptomen van intoxicatie op, zoals misselijkheid, braken en diarree.


Zo? Deel Met Vrienden: