Interstitiële nefritis

Interstitiële nefritis is een acute of chronische ontstekingsziekte van de nieren. Lees nu meer over de ziekte!

Interstitiële nefritis

de interstitiële nefritis is een acute of chronische ontstekingsziekte van de nieren. Zowel het zogenaamde "intermediaire weefsel" als de niertubuli worden aangetast. Het kan worden veroorzaakt door bacteriën of virussen, maar in de meeste gevallen zijn medicijnen de oorzaak van interstitiële nefritis. Onbehandeld, kan dit leiden tot acuut nierfalen. Lees meer over triggers, symptomen en behandeling van de ziekte.

ICD-codes voor deze ziekte: ICD-codes zijn internationaal geldige codes voor medische diagnose. Ze worden b.v. in doktersbrieven of op onbekwaamheidscertificaten. N12N10N11

Productoverzicht

Interstitiële nefritis

  • beschrijving

  • symptomen

  • Oorzaken en risicofactoren

  • Examens en diagnose

  • behandeling

  • Ziekteprocedure en prognose

Interstitiële nefritis: beschrijving

De term interstitiële nefritis is afgeleid van de Latijnse term "interstitium" voor de ruimte en de Griekse "nephros" voor de nier. De term "-itis" betekent altijd ontsteking in de geneeskunde. Het is dus een ontstekingsziekte van de nier, meer specifiek van het interstitium van de nier. Het interstitium is een ruimte in het nierweefsel met bloedvaten, zenuwen en bindweefsel. Het nierweefsel zelf wordt een parenchym genoemd. De interstitiële nefritis moet niet worden verward met een glomerulonefritis, waarbij de nierlichamen (het lichaam van Malpighi) ontstoken zijn.

De interstitiële nefritis kan ook de niertubuli (tubuli) beïnvloeden: in de geneeskunde wordt dit tubulointerstitielle nefritis genoemd. Een niertubulus is onderdeel van de zogenaamde nephron. Dit is een subeenheid van de nier met filterfunctie: in de nephron, waarvan elke nier ongeveer één miljoen stukjes bevat, worden afvalproducten uit het bloed gefilterd en zo wordt de urine gevormd. Dit stroomt dan via de urineleiders die de nieren verlaten de blaas in en wordt uiteindelijk via de urethra uitgescheiden.

Interstitiële nefritis kan acuut zijn (acute interstitiële nefritis, korte AIN of acute tubulo-interstitiële nefritis, ATN) of chronisch. De triggers voor acute interstitiële nefritis zijn meestal allergische reacties op medicijnen. Maar ook de toxische effecten van bepaalde chemische stoffen kunnen de oorzaak zijn. In beide gevallen wordt dit abacteriële (niet bacteriële) interstitiële nefritis genoemd. Zelden is interstitiële nefritis het gevolg van infecties met virussen of bacteriën of genetische oorzaken (bijvoorbeeld de zogenaamde Balkan-nefritis). Chronische interstitiële nefritis is bijvoorbeeld het resultaat van jarenlang medicatiegebruik.

Afhankelijk van de oorzaak kan tubulo-interstitiële nefritis ook worden onderverdeeld in primaire en secundaire ziekten. Primaire tubulo-interstitiële nefritis ontstaat als een direct gevolg van infectie of geneesmiddelreacties. Secundaire tubulo-interstitiële nefritis ontwikkelt zich als een resultaat van andere ziekten, zoals een ontsteking van de nieren (glomerulonefritis), die zich uitbreiden naar het interstitiële weefsel van de nier.

De acute interstitiële nefritis vertoont vaak alleen niet-specifieke symptomen zoals koorts, gewrichtspijn of uitslag, maar kan de nieren beschadigen. Chronische interstitiële nefritis in ernstige gevallen, onbehandeld, leidt tot volledig nierfalen (terminale nierinsufficiëntie).

Interstitiële nefritis: symptomen

Zie: Nefritis Symptomen voor meer informatie over de tekenen en symptomen van interstitiële nefritis.

180 liter bloed filtert de nieren elke dag! Hoe ze het doen en hoe we onze rioolwaterzuiveringsinstallatie kunnen ondersteunen.

Interstitiële nefritis: oorzaken en risicofactoren

Een interstitiële nefritis kan verschillende oorzaken hebben. De meest voorkomende is de zogenaamde abacteriële interstitiële nefritis. Het wordt niet veroorzaakt door ziekteverwekkers, maar wordt niet veroorzaakt door bacteriën, virussen of andere ziektekiemen. Medicijnen spelen een belangrijke rol: in ongeveer 70 procent van alle gevallen zijn ze de hoofdoorzaak van interstitiële nefritis. Dit leidt tot een overgevoeligheidsreactie (overgevoeligheidsreactie) van het immuunsysteem op geneesmiddelen. Hier worden allergeen-specifieke cellen van het immuunsysteem (de zogenaamde T-cellen) geactiveerd. Er is dus een allergische reactie op de medicijnen. Activerende medicijnen zijn onder meer:

  • Antibiotica (bijv. Methicilline en moderne penicillinen, rifampicine, aminoglycosiden, cefalosporinen)
  • Cytostatica (bijvoorbeeld cisplatine, ifosfamide): dit zijn geneesmiddelen die celproliferatie en celdeling remmen en worden gebruikt bij de behandeling van kanker of auto-immuunziekten.
  • Niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's): dit zijn ontstekingsremmende pijnstillers die worden gebruikt bij reuma.
  • Antivirale middelen (acyclovir): dit zijn geneesmiddelen voor virussen.
  • Diuretica (medicijnen die de waterafscheiding verhogen).

Het moet worden onderscheiden van de zogenaamde pijnstillende nefropathie. Hiermee begrijpt men een chronische cursusvorm, die het gevolg is van jarenlang dagelijks gebruik van verschillende pijnstillers (pijnstillers). De oorzaak is de combinatie van ten minste twee van de volgende werkzame stoffen:

  • Acetylsalicylzuur (ASA)
  • paracetamol
  • pyrazolonen
  • fenacetine
  • cafeïne
  • codeine

Andere medicijnen die chronische interstitiële nefritis kunnen veroorzaken, zijn lithium, cyclosporine of zogenaamde nitroureases.

Interstitiële nefritis kan ook andere oorzaken hebben, bijvoorbeeld:

  • Een infectie met bacteriën zoals streptokokken, legionella bacteriën, stafylokokken, E. coli, Brucella, difterie, Yersinia, Salmonella, Campylobacter, mycoplasma, rickettsia, chlamydia, Leptospira of mycobacteriën. Veel bacteriële infecties is een opstijgende infectie: De opwekkers wandel door de urine-up: Over de plasbuis naar de blaas te bereiken en leiden tot een blaasontsteking (cystitis). Via de urineleiders blijven ze migreren naar het nierbekken en veroorzaken pyelonefritis, wat het nierweefsel beïnvloedt. Het kan zich verspreiden naar de interstitiële ruimten die interstitiële nefritis veroorzaken.
  • Virussen zoals HIV, Epstein-Barr virus, herpes simplex, hepatitis B-virus, hantavirus, cytomegalovirus of polyomavirus.
  • Amyloïdose: (. Zogenaamde amyloïde nier) Bij deze ziekte veranderde onoplosbare eiwitten in de intercellulaire ruimte van de nier accumuleren.
  • Balkan-nefritis: deze vorm van interstitiële nefritis is chronisch en leidt tot fataal nierfalen. De ziekte komt alleen voor in Balkanlanden. De oorzaak van de Balkan-nefritis was verontreinigd meel, dat verder werd verwerkt in brood.
  • Auto-immuunziekten zoals Sarcoïdose, syndroom van Sjögren, systemische lupus erythematosus (SLE).

Interstitiële nefritis: onderzoeken en diagnose

Aan het begin van de diagnose van interstitiële nefritis, gaat het gesprek over de geschiedenis van de ziekte (anamnese). De arts zal u onder andere vragen stellen over uw klachten en over bestaande onderliggende aandoeningen. Aangezien interstitiële nefritis meestal wordt veroorzaakt door medicatie, moet de arts weten of u medicijnen gebruikt en, zo ja, welke. De medische geschiedenis wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek waarbij uw arts, onder andere, palpeert en op de nieren tikt, op zoek naar pijn. Omdat huiduitslag vaak voorkomt bij interstitiële nefritis als gevolg van een allergische reactie, kan dit al een aanwijzing zijn voor de ziekte. Omdat interstitiële nefritis ook kan worden veroorzaakt door ziekteverwekkers zoals bacteriën of virussen, zal de arts u ook controleren op tekenen van infectie.

In de regel wordt ook een urinalyse uitgevoerd voor diagnose. De interstitiële nefritis leidt tot een verhoogde eiwit (proteïnurie), witte bloedcellen (leukocyturie) en rode bloedcellen (hematurie) worden uitgescheiden in de urine. De urine wordt meestal gedurende 24 uur verzameld en vervolgens in het laboratorium onderzocht.

Een bloedtest maakt ook deel uit van de diagnose van interstitiële nefritis. De arts onderzoekt het aantal eosinofiele granulocyten. Deze bloedcellen behoren tot de witte bloedcellen en zijn betrokken bij het immuunsysteem van het lichaam. Een verhoogd aantal van deze cellen in het bloed is een indicatie voor een interstitiële nefritis. Bovendien wordt er aandacht besteed aan het creatininegehalte in het bloed. Creatinine is een metaboliet die via de nieren wordt uitgescheiden. Ontsteking van de nieren vermindert hun filtratiefunctie en de bloedcreatininespiegels nemen toe. Een verhoogd niveau is daarom een ​​indicatie van interstitiële nefritis.

Als een einddiagnose niet mogelijk is ondanks lichamelijk onderzoek en bloed- en urineonderzoek, kan de arts een weefselmonster nemen van de nier (biopsie). Onder de microscoop kunnen de cellen van de nieren, vooral die van de ontstoken intercellulaire ruimte, nauwkeurig worden onderzocht.

Interstitiële nefritis: behandeling

Een interstitiële nefritis werkt vaak lang symptoomloos, dus wordt deze meestal laat gediagnosticeerd. Het moet echter zo vroeg mogelijk worden behandeld om permanente schade aan de nieren te voorkomen. In 70 procent van alle gevallen van acute interstitiële nefritis of tubulo-interstitiële nefritis zijn geneesmiddelen de oorzaak. Het doel van de behandeling is om het medicijn dat de ontsteking van de nier veroorzaakt te vinden en, indien mogelijk en alleen na de instructies van de arts, te stoppen.

Bij pijnstillende nefropathie is de enige behandelingskuur niet om de activerende medicatie in te nemen. Als patiënten die lijden aan chronische pijn, pijnstillers nodig hebben, moeten andere medicijnen worden gebruikt.

Als de interstitiële nefritis reeds in een vergevorderd stadium waarin de filtercapaciteit van de nier is verwijderd, mogelijk zijn cortison-bevattende geneesmiddelen worden gebruikt. Ze hebben een ontstekingsremmend en anti-allergisch effect.Wanneer een auto-immuunziekte de oorzaak is van interstitiële nefritis, worden geneesmiddelen gebruikt die de functies van het immuunsysteem (immunosuppressiva) verminderen. Dit is om te voorkomen dat het immuunsysteem de eigen cellen van het lichaam aanvalt en dus de ontsteking veroorzaakt.

Een interstitiële nefritis kan ook secundair ontstaan ​​als gevolg van een andere ziekte. Als dit het geval is, moet deze onderliggende ziekte zodanig worden behandeld dat de ontsteking van de celruimte van de nier wordt verminderd. Wanneer bacteriën, zoals streptokokken, de trigger zijn, wordt interstitiële nefritis behandeld met antibiotica.

Chronische interstitiële nefritis kan leiden tot chronisch nierfalen (nierinsufficiëntie) zonder behandeling. Vaak is een bloedspoeling (dialyse) de laatste behandelingsoptie. Het is een zogenaamde niervervangende therapie: het neemt de taken van de nieren over. Als de ziekte voortschrijdt om nierfalen (nierfalen) te voltooien, is een niertransplantatie noodzakelijk.

Interstitiële nefritis: preventie

een interstitiële nefritis wordt onder andere veroorzaakt door bacteriën. Veel pathogenen migreren door de urethra en veroorzaken bekkenontsteking, wat kan leiden tot interstitiële nefritis. Bepaalde maatregelen verminderen het risico op infectie:

  • Drink veel, bijvoorbeeld water of thee. De verhoogde hydratatie reinigt uw urineweg en helpt de ziekteverwekkers uit de nieren te spoelen. De bacteriën kunnen daardoor slechter vermenigvuldigen.
  • Vrouwen hebben meer kans op nier-pancreas dan mannen. De reden hiervoor is voornamelijk dat haar urethra dichter bij de anus is dan bij mannen en dat hun urethra korter is. Intestinale bacteriën zijn gemakkelijker in de urethra te krijgen. Voor vrouwen daarom: Reinig jezelf na een toilet van de vagina tot de anus. Hiermee wordt voorkomen dat bacteriën in uw urinebuis worden gesmokkeld.
  • Zowel een gebrek als een overdreven intieme hygiëne bevorderen de nucleatie en bevorderen nierbekkenontsteking. Gebruik bijvoorbeeld geen ontsmettingsmiddelen.
  • Cystitis kan zich verspreiden naar interstitiële nefritis. Voorkom dit door, bijvoorbeeld Verander natte kleding en vermijd hypothermie (met geschikte kleding).

Andere maatregelen om interstitiële nefritis te voorkomen zijn:

  • Gebruik zachtjes pijnstillers en wees terughoudend om te nemen.
  • Neem alleen medicatie zoals voorgeschreven, met name voor geneesmiddelen op recept. Praat erover met uw arts.
  • Lees meer over mogelijke bijwerkingen en interacties tussen geneesmiddelen. Sommigen kunnen er een doen interstitiële nefritis trigger.

Interstitiële nefritis: ziekteverloop en prognose

Het beloop van interstitiële nefritis kan acuut of chronisch zijn. Het is belangrijk dat acute interstitiële nefritis vroegtijdig wordt gedetecteerd en behandeld om schade aan de nieren te voorkomen. De voorspelling is gebaseerd op:

  • Type letsel
  • Duur van de ziekte
  • Beperking van de nierfunctie
  • Tijd waarop de schadelijke invloed wordt geëlimineerd

Als acute interstitiële nefritis tijdig wordt gedetecteerd en behandeld, is de prognose goed. In de meeste gevallen is een medicijn de trigger voor de ontsteking. Als het medicijn dat interstitiële nefritis veroorzaakt op tijd wordt gedetecteerd en gestopt, zullen de symptomen in de meeste gevallen verdwijnen: in 70 procent van de gevallen herstelt de nierfunctie zich. Vaak regenereert de nier na een paar dagen. Het proces kan enkele maanden duren. Indien onbehandeld, zal acute interstitiële nefritis in ernstige gevallen resulteren in volledig nierfalen dat permanente dialyse of niertransplantatie vereist.

In een chronische interstitiële nefritisVooral bij analgetische nefritis (nefritis veroorzaakt door pijnstillers), is het belangrijk om de medicatie vroegtijdig te stoppen om nierfalen te voorkomen.

Deze laboratoriumwaarden zijn belangrijk

  • leukocyten

Interstitiële nefritis

FAQ - 💬

👉 Interstitial nephritis. Interstitial nephritis, also known as tubulointerstitial nephritis, is inflammation of the area of the kidney known as the interstitium, which consists of a collection of cells, extracellular matrix, and fluid surrounding the renal tubules. In addition to providing a scaffolding support for the tubular architecture,...

👉 In most cases, there’s nothing you can do to prevent interstitial nephritis. You can reduce your risk of getting it by avoiding medicines that can cause the condition.

👉 Examples of Drugs Associated With Interstitial Nephritis Class Examples Antibiotic β-lactams (e.g. penicillins, cephalospor ... Antiviral Acyclovir, atazanavir, abacavir, indinav ... Pain Nonsteroidal antiinflammatory drugs (e.g ... Gastrointestinal Proton pump inhibitors (e.g. omeprazole, ... 4 more rows ...

👉 White blood cell (WBC) casts: Fewer than one in five patients with AIN have WBC casts in urine. [21] While non-invasive patient evaluation (physical examination, blood and urine testing, imaging studies) can be suggestive, the only way to definitively diagnosis interstitial nephritis is with a tissue diagnosis obtained by kidney biopsy.


Zo? Deel Met Vrienden: