- Wat helende kracht is in de toorts?
- Hoe wordt de toorts gebruikt?
- Welke bijwerkingen kan de toorts veroorzaken?
- Wat moet u overwegen bij het toepassen van de toorts
- Dit is hoe je de toorts en zijn producten krijgt
- Wetenswaardigheden over de Mullein
de koningskaars heeft eeuwenlang gebruikt om symptomen van verkoudheid zoals hoesten en keelpijn te verlichten. Om zijn aangename smaak en milde actie, de medicinale plant is ook geschikt voor kinderen. meer over de impact en de toepassing van de toorts te lezen!
Productoverzicht
koningskaars
deugd
toepassing
bijwerkingen
toepassing Notities
Waar te koop
Om meer te weten
Wat helende kracht is in de toorts?
De bloemen van de toorts worden gebruikt als een traditionele kruidengeneeskunde voor verkoudheid, om de symptomen zoals hoesten of een zere keel te behandelen. In combinatie met andere drugs kunnen ze strak slijm in de luchtwegen op te lossen, zodat het gemakkelijker kan worden opgehoest.
Om de actieve ingrediënten in de toorts bloemen zijn vooral slijm en saponinen. Het bindmiddel kalmerend effect op ontstoken slijmvliezen, terwijl de saponinen slijmoplossend eigenschappen afscheidingen. Volgende ingrediënten zijn iridoids met hun anti-inflammatoire werking.
Volksgeneeskunde maakt gebruik van de medicinale plant ook met andere klachten: Intern toegepast Moet u helpen als reuma, blaas en nieren klachten als extern onder andere inflammatoire, jeukende huidziekten en insectenbeten. Hier echter wetenschappelijke studies die deze effecten te bewijzen en uit te sluiten mogelijke bijwerkingen afwezig zijn. Gebruik daarom dan ook de voorkeur aan geneeskrachtige planten met erkende effectiviteit in deze gebieden op dergelijke klachten.
Hoe wordt de toorts gebruikt?
kunnen medicinaal worden gebruikt, in het bijzonder de bloemen van grootbloemige toorts (stalkaars), maar ook die van kleinbloemige (V. thapsus) en de vervilte toorts (V. phlomoides).
Voor de verlichting van symptomen van verkoudheid kan een thee bereiden: gieten van een eetlepel fijngehakte, gedroogde bloemen toorts met een kop kokend water en zeef de plantendelen na tien tot 15 minuten. U kunt meerdere keren per dag een kopje drinken, de aanbevolen dagelijkse dosis voor volwassenen is 3-4 gram gedroogde bloemen.
In de thee voorbereiding, kunt u ook andere medicinale planten toe te voegen. Fit en marshmallow, zoethout en anijs. U kunt ook afgewerkte producten, zoals "Hustentees" van toorts en andere medicinale planten te gebruiken.
Welke bijwerkingen kan de toorts veroorzaken?
Er zijn geen bijwerkingen voor de bloemen van de toorts bekend.
Wat moet u overwegen bij het toepassen van de toorts
Wie verzamelt de bloemen zelf, moeten ervoor zorgen dat ze snel gedroogd en vervolgens opgeslagen zorgvuldig droog. Onjuist opgeslagen bloemen beschimmeld namelijk zeer snel en kan dan niet meer worden gebruikt.
Zoals u dosis toorts bij kinderen, neem dan contact op met uw arts of apotheker.
Afbeelding 1 van 16
Gevaarlijke schoonheden
Vingel en oleander en poinsettia - deze planten verrijken onze tuinen en woonkamers. Hoe mooi deze planten ook zijn, ze zijn net zo gevaarlijk als ze zijn. Beste voorbeeld: de lelie van de vallei. De hele plant is giftig, maar vooral bloemen, bessen en bladeren. Het bevat zowel cardioactieve stoffen als saponinen die een bloedoplossend effect hebben.
Afbeelding 2 van 16
poinsettia
De poinsettia komt oorspronkelijk uit Mexico. Met Kerstmis is de Advent-ster een populaire sierplant. De hele plant is giftig, maar vooral het witachtige melksap. Hij stapt uit als je de plant pijn doet. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn bèta-amyrine en germanicol.
Afbeelding 3 van 16
water hemlock
De water hemlock is afkomstig uit Europa, Noord-Azië en Noord-Amerika. In Duitsland wordt het voornamelijk in het noorden verdeeld. Hij geeft de voorkeur aan groeien aan vijverranden, in sloten en moerassen. Alle plantendelen van de water hemlock zijn giftig, maar vooral het sap van de onderstam. De giftige stof is cicutoxine, een zogenaamd spasmengif.
Afbeelding 4 van 16
gouden regen
De goudenregen heeft zijn thuis in Zuid- en Zuidoost-Europa. Vanwege de goudgele bloemen is de vlinder in Midden-Europa populair als sierstruik in tuinen en parken. Vooral bloemen, fruit en zaden zijn giftig. Voor zuigelingen kan wel drie tot vier vruchten of 15 tot 20 zaden de dood veroorzaken. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde alkaloïden, die werken op het centrale zenuwstelsel.
= 4? 'waar': 'false' $} ">
Afbeelding 5 van 16
oleander
De oleander behoort tot de Hundsgiftgewächsen en kan tot vijf meter hoog zijn als een boom of struik. De bladeren zijn langwerpig en puntig, leerachtig en wintergroen. Van juli tot oktober produceert de oleander witte, rode of roze bloemen. De hele plant is giftig. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn verbindingen die werken op het hart en de bloedsomloop (zogenaamde glycosiden).
Afbeelding 6 van 16
maretak
Maretak komt veel voor in Europa en Noord-Azië.Als een zogenaamd semi-parasitair groeit het op loof- en naaldbomen en verwijdert het water en voedingszouten uit de waardplanten. Naast de stengels zijn ook giftige bladeren en bessen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde viscotoxinen, die toxische eiwitmengsels zijn.
Afbeelding 7 van 16
herfsttijloos
De Herbstzeitlose komt veel voor in het zuiden, westen en midden van Europa en groeit voornamelijk op vochtige weiden en in tuinen. Het verschijnt in de lente, alle delen van de Herbstzeitlose zijn giftig, maar vooral knol en zaden. Het belangrijkste actieve ingrediënt is colchicine, dat werkt als een cytotoxine. Vijf gram is genoeg om een volwassene te doden. Kinderen zijn al tussen de 1,2 en 1,5 gram levensbedreigend.
Afbeelding 8 van 16
vingerhoed
De rode vingerhoedskruid is gebruikelijk in West- en Midden-Europa in de bergen. Hij is ook te vinden op open plekken in het bos en als sierplant in tuinen. Alle plantendelen zijn giftig, maar vooral de bladeren, bloemen en zaden. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn verschillende stoffen die het hart beïnvloeden (bijvoorbeeld digitoxine). Al 0,3 gram gedroogde bladeren zijn giftig voor een volwassene.
Afbeelding 9 van 16
Trompet van de engel
De engelentrompet komt oorspronkelijk uit Brazilië. Vanwege de grote, prachtige bloemen is het nu een populaire containerplant. Alle plantendelen zijn giftig. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn scopolamine, hyoscyanine en atropine, die een verzwakkend en bedwelmend effect hebben.
Afbeelding 10 van 16
Blauwe ijzeren hoed
Het blauwe monnikskruid groeit bij voorkeur op vochtige locaties in de bergen, op rivieroevers of als sierplant in tuinen. Alle plantendelen van de Blue Eisenhut zijn giftig, maar vooral de wortel. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn alkaloïden, die verschillende effecten op het organisme kunnen hebben. Zelfs kleine hoeveelheden vanaf 0,2 gram zijn giftig.
Afbeelding 11 van 16
Herb Parijs
De eenhoorn komt voor in Europa en Klein-Azië. Ze komen vooral voor in ooibossen en vochtige loofbossen. De hele plant is giftig, maar vooral de bessen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn saponinen, waarvan wordt aangenomen dat ze beschermen tegen insecten of schimmels. In hogere concentraties hebben saponinen een hemolytisch effect, dat wil zeggen dat ze rode bloedcellen kunnen vernietigen. In grotere hoeveelheden beschadigen ze ook de nieren en het centrale zenuwstelsel.
Afbeelding 12 van 16
taxusboom
De taxus is wijdverspreid. In onze streken groeit het voornamelijk in schaduwrijke bossen. Het wordt ook vaak aangetroffen als een sierstruik in tuinen, begraafplaatsen en parken, zowel naalden als zaden zijn giftig, vooral als je ze bijt. De rode, zoet smakende zaadvacht is daarentegen niet-toxisch. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn alkaloïden. Ze hebben een sterk farmacologisch effect.
Afbeelding 13 van 16
Dieffenbachia
Het oorspronkelijke huis van Dieffenbachie is het tropische Amerika. Vanwege de prachtig getrokken bladeren en omdat ze niet veel zon nodig heeft, is de Dieffenbachie een populaire kamerplant. De hele plant is giftig, maar vooral de stam. Alle organen bevatten zogenaamde calciumoxalaatnaalden. Deze hebben kanalen waardoor oxaalzuur en andere toxines kunnen binnendringen in open wonden. Drie tot vier gram bladeren worden als dodelijk beschouwd en ook aflopend water moet giftig zijn.
Afbeelding 14 van 16
acanthus
De reuzenberenklauw kwam oorspronkelijk uit de Kaukasus en bereikte onze breedtegraad als sierplant. Tegenwoordig worden de planten vaak gevonden als wilde exemplaren in Waldschneisen en op boswegen en bermen.De hele plant is giftig, maar vooral het sap. Dit bevat fototoxische en huidbeschadigende stoffen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde 6,7-furocoumarines. Onder invloed van zonlicht (UVA- en UVB-straling) worden de fytochemicaliën geactiveerd. 'S Morgens is het fototoxische effect sterker dan in de avond.
Afbeelding 15 van 16
amaryllis
Het huis van de Amaryllis bevindt zich oorspronkelijk in de Andes van Peru. Tegenwoordig is de Ritterstern een populaire kamerplant, die vooral in de maanden januari tot april wordt gekocht, omdat deze dan bloeit. Vooral de ui van amaryllis is giftig. Het bevat speciale alkaloïden die cytotoxisch zijn en die als zeer giftig worden beschouwd.
= 16? 'waar': 'false' $} ">
Afbeelding 16 van 16
cyclamen
Het huis van cyclamen bevindt zich eigenlijk in het Midden-Oosten en Klein-Azië. Ondertussen, de Primelgewächs in veel woonkamers en is een van de meest populaire kamerplanten. Vooral de knol is giftig, het bevat zogenaamde saponinen. Dit zijn secundaire plantenstoffen die meestal bitter smaken en de stofwisseling kunnen beïnvloeden. Al 0,2 gram knol wordt als giftig beschouwd, acht gram als een dodelijke dosis.
Dit is hoe je de toorts en zijn producten krijgt
In uw apotheek en goedgevulde drogisterijen krijgt u gedroogde toortsbloemen en afgewerkte preparaten. Voor de juiste toediening en dosering, lees de betreffende bijsluiter en vraag uw arts of apotheker.
Wetenswaardigheden over de Mullein
De Mullein (geslacht: Verbascum), ook wel wolbloem genoemd, werd al in de oudheid als medicinale plant gebruikt. De tweejarige plant vormt in het eerste jaar slechts een basale bladrozet.De wollige beharing van de hele bladeren gaf de plant waarschijnlijk haar veel gebruikte naam "wollen bloem". De bladrozet ontwikkelt zich tot het tweede jaar een soms vertakte bloemstengel, die afhankelijk van de soort maximaal twee meter kan zijn. De gele, enigszins asymmetrische bloemen staan in trossen in een lange druifoor. De bloeiperiode is van juli tot september.
Mullein voelt zich bijzonder comfortabel op zonnige locaties op droge, zandige bodems. The Woolly toorts (Verbascum phlomoides) is (zeldzaam in Denemarken en Zweden) te vinden in Centraal-, Oost- en Zuid-Europa, Klein-Azië. De Grootbloemige toorts (stalkaars) is genaturaliseerd in Centraal- en Zuid-Europa, Klein-Azië en Marokko thuis en in vele andere gematigde streken. Het echte of petite koningskaars (Koningskaars) is afkomstig uit Midden- en Zuid-Europa en Centraal-Azië en ook genaturaliseerde in Noord- en Zuid-Amerika, Nieuw-Zeeland en Afrika.