Osteïtis schaambeen

Scheenbeenontsteking is een pijnlijke ontsteking die vooral mannelijke atleten treft. Waarom dit zo is, lees hier!

Osteïtis schaambeen

een osteïtis schaambeen (Osteitis pubis) is een pijnlijke niet-infectieuze ontsteking van de schaamsymfysis, schaambeen en omliggende structuren. Oorzaak zijn meestal herhaalde micro trauma's, die het gevolg zijn van defect of overbelast. Vooral atleten, vooral voetballers, worden getroffen. Lees hier meer over de schaambeen-infectie.

ICD-codes voor deze ziekte: ICD-codes zijn internationaal geldige codes voor medische diagnose. Ze worden b.v. in doktersbrieven of op onbekwaamheidscertificaten. M85

Productoverzicht

osteïtis schaambeen

  • beschrijving

  • symptomen

  • Oorzaken en risicofactoren

  • Examens en diagnose

  • behandeling

  • Ziekteprocedure en prognose

Scheenbeenontsteking: beschrijving

Schimmelontsteking is een niet-infectieuze ontsteking van de symphysis pubica, het schaambeen en de onmiddellijke omliggende structuren. Het wordt in het jargon aangeduid als Osteitis pubis, Symphysenosteitis of Pubalgia (Pubalgia).

De schaamstreinontsteking treft vooral atleten. Elk jaar lijden ongeveer 0,5 tot 7 procent van de atleten aan schizofrenie-ontstekingen - vooral voetballers, maar ook andere atleten zoals basketbalspelers en tennisspelers. Vooral mannen in de gemiddelde leeftijd van 30 jaar worden getroffen. Vrouwen die een schaambeenontsteking ontwikkelen, zijn gemiddeld rond de 35 jaar oud. Voor de patiënten kan de ziekte betekenen dat ze op langere termijn elke sportactiviteit moeten opgeven.

Schimmelontsteking: wat is het schaambeen?

Het benige bekken bestaat uit het sacrum en de twee hipbones. Elk heupbot bestaat op zijn beurt uit drie delen: pubis, ilium en ischium.

De twee schaambeenderen vormen het voorste deel van het benige bekken. Ze zijn verbonden door een fibrocartilagineuze verbinding, de symphysis pubica (symphysis). Dit houdt de bekkenring bij elkaar en laat tegelijkertijd de schaambeenderen enkele millimeters verschuiven.

Wanneer je op twee benen staat, wordt de belasting van de romp overgebracht van de wervelkolom naar de benen. Deze trekkrachten werken op de symphysis. Wanneer je op één been staat of tijdens het lopen, neemt de druk op de symfyse toe omdat er extra gewicht aan het been wordt toegevoegd.

Bij zwangere vrouwen maakt het vrijgegeven hormoon relaxine de symphysis mobieler. Hierdoor kan het kind bij de geboorte gemakkelijker door het benige bekken komen.

PubMal-ontsteking: symptomen

Een belangrijk symptoom van ontsteking van de schaambeenderen is pijn op het gebied van de symphysis en pubic rami. Ze kunnen zo sterk zijn dat de getroffenen de sportactiviteiten moeten beperken of zelfs af moeten zien. De symphysis is duidelijk teder - pijnlijk; de omgeving is gedeeltelijk gezwollen.

Soms is de pijn van een schaambeen-infectie niet beperkt tot de symphysis en de pubische rami, maar straalt hij uit in de lies-, heup- of perineale regio. Pijn in de onderbuik en rond de bekkenbodem is ook mogelijk.

Typisch voor schaamstreekontsteking is ook de "beginpijn". De pijn is het sterkst bij het opstaan ​​na langdurig zitten en ontspannen in uniforme bewegingen zoals weer lopen. Schokkerige bewegingen of traplopen zorgen ervoor dat de patiënt meestal pijn heeft. Als sport nog steeds mogelijk is, verschijnt de pijn vaak pas na het einde van de fysieke belasting of neemt de pijn toe naar de avond toe.

Koorts heeft meer kans op een bacteriële infectie en is afwezig bij ontstekingen van de schaambeen.

Pubertale ontsteking: oorzaken en risicofactoren

Als de symphysis teveel wordt benadrukt, kan dit leiden tot ontsteking en de vorming van littekenweefsel. Onder bepaalde omstandigheden kan dit ertoe leiden dat het bot wordt afgebroken en cysten of stressfracturen (stressgerelateerde fracturen) optreden in aangrenzende botgebieden.

Schaamlipontsteking komt vooral veel voor bij sporten waarbij hoge trekkrachten werken op de symfysis. Deze omvatten sporten met veel sprint- en shot-elementen of snelle richtingsveranderingen. Daarom zijn risicosporten voor een ontsteking van de schaambeenbot vooral van toepassing:

  • voetbal
  • Amerikaans voetbal
  • basketbal
  • tennis
  • running sporten

Zwangerschap en bevalling kunnen ook de oorzaak zijn van een schaambeen-infectie. In één onderzoek werd bloeding in de symfysis en het aangrenzende bot gedetecteerd bij vrouwen na de geboorte. Bovendien waren scheuren zichtbaar in het kraakbeen. Of dit mechanisme ook plaatsvindt bij sporters met een schaamstreek, kan niet met zekerheid worden gezegd.

Bovendien kan in zeldzame gevallen, schizofrenie een complicatie van bekkenchirurgie zijn. Deze omvatten bijvoorbeeld prostaatchirurgie.Ook bij het plaatsen van een blaaskatheter, die boven het schaambeen ingebracht door de buikwand in de blaas (suprapubische urinewegcatheters), een schaambeen ontsteking in de reeks te ontwikkelen.

Scheenbeenontsteking: onderzoeken en diagnose

De diagnose van ontsteking van het schaambeen is niet eenvoudig. De beschreven pijn kan ook optreden bij andere sportblessures en ziektes. Dus in eerste instantie meestal een lies stam, vermoedt een adductor syndroom (congestie van bepaalde pezen) of andere pijnlijke aandoeningen in de lies. Ook wordt het heupgewricht vaak verdacht als een oorzaak van pijn. Over het algemeen is het belangrijk om een ​​ontsteking van het schaambeen te onderscheiden van de volgende ziekten en verwondingen met vergelijkbare symptomen:

  • Beenmergontsteking (osteomyelitis)
  • Stress- en vermoeidheidsbreuken in het bekkengebied
  • Breukbreuken van de pezen
  • Inguinale hernia's
  • Diabetische polyneuropathie syndromen
  • Insertie dendinosis (chronische irritatie van een peesinbreng op het bot)
  • Adductorstam (adductor-spieren aan de binnenkant van de dij)
  • Ziekten van het urinaire en geslachtsorgaan
  • Reumatologische aandoeningen
  • Neoplasmata (neoplasmata van weefsel)

PubMal-ontsteking: anamnese

Om de oorzaak van de klacht te achterhalen, neemt de arts eerst de medische geschiedenis (anamnese) door uitgebreid met de patiënt te praten. Mogelijke vragen zijn:

  • Heb je pijn tijdens het lopen of traplopen?
  • Kun je bijvoorbeeld tijdens het aankleden op één been staan?
  • Waar precies is de pijn?
  • Hoe lang duurt de pijn meestal?
  • Doe je aan sport? Zo ja, welke?
  • Wanneer gaat de pijn weg?

Scheenbeenontsteking: lichamelijk onderzoek

Dit wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek. Bij ontstekingen van het scheenbeen merkt de arts gewoonlijk drukpijn op de symfysis of de schaam- ram. In de zogenaamde Symphyseal Klaff-test oefent de arts druk uit op bepaalde peesbenaderingen (adductorbenaderingen). Als dit de patiënt pijn doet, kan dit een aanwijzing zijn voor een schaambeen-infectie.

PubMint: bloedtest

Een bloedonderzoek niet leidt tot verhoogde ontstekingsfactoren een schaambeen ontsteking - anders dan de zeldzame septische ontsteking van de symphysis, waarbij de inflammatoire markers verhoogd.

Schizofrenie-ontsteking: beeldvormingsprocedures

Beeldvormende technieken helpen bij het diagnosticeren van een schaambeen-botinfectie. Maar het is belangrijk het onderscheid te infectieziekten, omdat de beeldvorming is vaak vergelijkbaar, zo Osteïtis schaambeen en besmettelijke ontsteking zijn vaak moeilijk te onderscheiden van elkaar.

een Röntgenstraal is handig om een ​​stressfractuur uit te sluiten. Bovendien vertoont de ontsteking van het botbeen typisch verschillende veranderingen in het röntgenbeeld. Deze omvatten gecomprimeerde bot onder het kraakbeen (subchondrale sclerose), cystische veranderingen, been onregelmatigheden en erosie symphysis en periarticulaire aandelen van de schaamzenuwen. Vaak wordt de symphysis-kloof (pubische symphysis) verbreed.

Een ander beeldvormingsinstrument voor verdachte ontsteking van de schaamstreek is de scintigrafie, een nucleair geneeskundig onderzoek. Met name de 3-fase botscan met technetium-99m is zeer geschikt voor het schaambeen ontsteking van het beenmerg ontsteking bakenen. Schimmelontsteking is detecteerbaar in vroege skeletscintigrafie.

Ook de MRI (Magnetic Resonance Imaging, MRI) biedt een goede manier om de schaambeen-infectie diagnostisch af te bakenen. Op MRI kan osteitis pubis vroegtijdig worden opgespoord, namelijk in vochtophopingen in het bot (beenmergoedeem) in de schaamstreek.

Schaamhaar: Behandeling

Een schaambeen-infectie is een ziekte die meestal zichzelf geneest. Daarom wordt het aanvankelijk conservatief behandeld. Bij aanhoudende pubische ontsteking is naast de injectietherapie ook de mogelijkheid tot chirurgische behandeling.

Over het algemeen vergt de behandeling van ontstekingen van de botbeenderen veel geduld, omdat het soms enkele maanden kan duren om succesvol te worden. Tijdens de therapie moeten pijnveroorzakende bewegingen ten koste van alles worden vermeden.

Pubertale ontsteking: therapie met conservatieve methoden

Wanneer schaambeen voor de eerste keer wordt gediagnosticeerd, worden conservatieve behandelingen (inclusief fysiotherapie) gebruikt. Voor de pijn, niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) zoals ibuprofen of diclofenac hulp tijdelijk. In sommige gevallen moet de ontsteking van het schaambeen worden behandeld met cortison. Bovendien kunnen echografie, cryotherapie en elektrotherapie ondersteunend zijn.

Het is belangrijk om in eerste instantie een sportpauze te houden en stap voor stap langzaam weer in de training te stappen. In het bijzonder moet elke inspanning worden vermeden die leidt tot een zware belasting van de bekkengordel en de adductoren. Als sporten te snel opnieuw worden gestart, kan de pijn chronisch worden. Dit verslechtert de prognose.

Fysiotherapie bij een ostitis schaambeen moeten richten zich vooral op oefeningen die de romp en de bekkenbodemspieren te versterken en strek de adductoren.

Schaambeeninfarct: invasieve, niet-operatieve therapie

Als de symptomen aanhouden ondanks analgetica en fysiotherapie, kan een injectie of infusietherapie worden geprobeerd.

Injectietherapie: Cortison en / of een lokaal anestheticum worden in de gewrichtsruimte geïnjecteerd. Ongeveer 80 procent van de patiënten meldt vervolgens een verbetering van hun symptomen.

Infusion therapie: Een andere behandelingsoptie voor cocaïne-ontsteking is infusietherapie met bisfosfonaten zoals pamidronaat. Ze remmen botverlies. Deze vorm van therapie lijkt veelbelovend, maar vereist verdere wetenschappelijke studies. Tot nu toe is het niet officieel goedgekeurd voor de behandeling van Osteïtis schaambeen (maar alleen voor de behandeling van osteoporose), dat wil zeggen, bisfosfonaten worden toegediend met ostitis schaambeen alleen in de "off-label gebruik."

PubMal-ontsteking: chirurgische therapie

Bij chronische pijnlijke schaamontsteking, waarbij na maanden van conservatieve behandeling geen verbetering optreedt, kan chirurgie als laatste redmiddel worden overwogen. Vroeger moest elke mogelijke bijkomende ziekte worden uitgesloten.

Een operatie bij ontstekingen van het schaambeen wordt altijd uitgevoerd onder algemene anesthesie. Vooral bij wedstrijdsporters is aangetoond dat een zogenaamde curettage (afschrapen) tot goede resultaten leidt. Dit schraapt wat weefsel op de symphysis van de schaambeen. In zeldzame gevallen wordt een gezamenlijke verstijving (Arthodese) van de symfysis uitgevoerd. In dit geval wordt een endogene botchip gebruikt, die met een plaat wordt gefixeerd.

PubMal-ontsteking: ziekteverloop en prognose

In sommige gevallen geneest de ontsteking van het schaambeen spontaan, soms zelfs na langdurig ongemak gedurende weken tot maanden. In andere gevallen duurt osteitis pubis een langdurige, uiterst pijnlijke weg met langdurige sportonderbrekingen. Dit vereist veel uithoudingsvermogen van de betreffende atleet, maar ook van de trainer, fysiotherapeut en behandelend arts. Conservatieve therapie is in de meeste gevallen voldoende.

Na de behandeling, wanneer volledige vrijheid van pijn is bereikt, kan sport op de originele manier worden beoefend. Bij wijze van uitzondering kan lichtlopende training eerder worden gestart, afhankelijk van de symptomen van de klacht.

Schaaminfectie: preventie

Bepaalde maatregelen kunnen een schaambeen-infectie voorkomen. Dit is inclusief warming-up van het lichaam voor de training van de adductoren te rekken en te trainen richten op de buik- en core spieren om ze te bouwen en te stabiliseren. Een valse statica van de voetboog kan worden aangepast met geschikte inserts. Spieronevenwichtigheden tussen agonisten en antagonisten (spierantagonisten) moeten, indien mogelijk, worden gecompenseerd. Mobiliteit aandoeningen van het SI-gewricht, zodat de scharnierende verbinding tussen het heiligbeen en darmbeen, kan worden hersteld door handmatige medische methoden. Alles samen kan er een helpen osteïtis schaambeen inzendingen.


Zo? Deel Met Vrienden: