Palliatieve geneeskunde "wij zijn specialisten in kwaliteit van leven"

Het leven kan nog steeds de moeite waard zijn om te leven als je al doodgaat. Waarom dit geen tegenspraak is en hoe je de stervenden kunt helpen, legt Palliativmediziner Sven Gottschling in het NetDoktor-interview uit. Mr. Gottschling, in uw boek "Life to the Last" ruimt u op met verschillende mythes over sterven - wat is de grootste mythe die circuleert?

Palliatieve geneeskunde

Het leven kan nog steeds de moeite waard zijn om te leven als je al doodgaat. Waarom dit geen tegenspraak is en hoe je de stervenden kunt helpen, legt Palliativmediziner Sven Gottschling in het The-Health-Site-interview uit.

Mr. Gottschling, in uw boek "Life to the Last" ruimt u op met verschillende mythes over sterven - wat is de grootste mythe die circuleert?

Dat sterven is in principe pijnlijk. Maar dat is volslagen onzin. De angst voor pijn kan echt worden genomen voor de kritisch zieken. In meer dan 90 procent van de gevallen kunnen we de pijn zo veel verlichten dat ze goed verdragen kunnen worden. En met absoluut aanvaardbare bijwerkingen. Veel mensen zijn ook bezorgd dat ze gewoon voor hen zinken. Dat is niet het geval.

En toch hoort men keer op keer horrorscenario's. Je hebt dit ervaren als een jonge student bij je grootmoeder Ida.

Vaak wordt voor patiënten helaas niet wat echt mogelijk is gedaan omdat er een gebrek is aan goede palliatieve zorg. Palliatieve geneeskunde is pas sinds kort een verplicht onderdeel van medische studies en pijnmedicijnen zijn pas sinds dit jaar beschikbaar. Maar dit betekent ook dat hopelijk dergelijke slechte situaties in de toekomst steeds minder voorkomen, omdat de studenten van vandaag op posities komen waar ze de beslissing nemen.

Als arts voor palliatieve zorg bent u niet alleen verantwoordelijk voor pijn.

Goed, we geven om veel meer dan alleen de pijn en andere fysieke spanningen. Ik zeg altijd dat we specialist zijn in kwaliteit van leven. We vervullen ook wensen en maken het veel draaglijker.

Kun je een concreet voorbeeld geven?

Een jonge moeder ging naar de dokter voor buikpijn. Een paar dagen later werd duidelijk dat de hele buikholte vol zit met tumoren, en er zijn al enkele metastasen in de hersenen. We dachten samen na over wat ze aan haar drie jaar oude kind kon overlaten, zodat ze zijn moeder niet zou vergeten. Ze vertelde toen verhalen uit haar leven en ik en mijn collega's schreven ze op in kleine letters en namen foto's. De vader kan dit later aan het kind geven. Zelfs na de dood van de vrouw hebben we contact gehouden met het gezin. En legt de vader bijvoorbeeld uit hoe hij in deze situatie met het kind moet omgaan.

Hoe verklaar je de dood van een kind of zelfs dat het moet sterven?

Dat hangt van de leeftijd af. Een kind jonger dan drie jaar heeft nog geen doodscenario. Dat wil zeggen, het is volkomen normaal dat hij elke dag naar bed gaat en onder de dekens kijkt om te zien of mama terug is. Dat moet je weten, anders word je gek. Zelfs in het voorschoolse tijdperk is de dood nog steeds iets heel vaag en omkeerbaar. Jongere kinderen zijn daarom niet zo bang voor de dood.

Dus je moet openlijk en eerlijk met kinderen over het onderwerp praten?

Ja. Het is een kwestie van eerlijkheid om kinderen zo snel mogelijk te vertellen dat de moeder of vader sterft. De beste bescherming is om het kind volledig te integreren, bijvoorbeeld in de begrafenisplanning. Zelfs als het met een goede intentie gebeurt om het kind van de dood te houden, veroorzaakt het alleen maar een trauma. Ik denk bijvoorbeeld dat het belangrijk is voor een kind om de stervende man weer te zien en vaarwel te zeggen.

Velen willen thuis sterven. Hoe kan dit worden geïmplementeerd?

Sinds 2007 hebben we een wereldwijde unieke, zeer fantastische wet in Duitsland: Iedereen heeft recht op palliatieve zorg in een huis. De overname van zogenaamde gespecialiseerde ambulante palliatieve zorgteams. Met andere woorden, als u 's nachts om drie uur een probleem hebt, zal een gekwalificeerde arts u komen helpen. De kosten worden gedekt door de ziekteverzekering.

En dat werkt?

Helaas veel te zeldzaam. Deze wet is negen jaar geleden in werking getreden. Desondanks is er nog steeds geen landelijke dekking. Dit hangt ook samen met het feit dat palliatieve zorg zo slecht wordt betaald. Een andere reden waarom zo weinig mensen nog steeds thuis sterven, is dat onze samenleving is veranderd. Er zijn steeds meer alleenstaande ouderen, of de zoon is net ver weg in New York. Natuurlijk is doodgaan thuis erg moeilijk.

Vaak hebben familieleden ook contactangsten. Wat zijn de grootste valkuilen bij het omgaan met stervende mensen?

Het is belangrijk dat u open en authentiek bent. De grootste fout is om te brutaal te zijn om de situatie te benaderen. Dan gebeurt het dat iemand een stervende persoon op de rug klopt en zegt: 'Je pakt dat in! Stop niet met vechten. ' Dit kan een enorme last zijn voor iemand die echt wil sterven. Of ze kruipen gewoon rond en fluisteren. Veel stervende mensen vinden dit eng.

Hoe kun je het beter doen?

Het is het beste om eerlijk te zijn en te zeggen: 'Ik weet niet wat ik je nu moet vertellen. Ik voel me volledig hulpeloos in deze situatie. ' Dan kan de stervende iemand iets wensen: sommige mensen willen graag praten over hun slechte situatie.Anderen praten liever over de voetbalresultaten.

In uw boek gaat u ook in op het onderwerp euthanasie. Wat stoort je aan het publieke debat?

Wanneer mensen met een doodswens naar me toekomen, neem ik veel tijd en leg ik uit aan hen over de mogelijkheden van palliatieve zorg. Voor de meesten verdwijnen de wanhopige zelfmoordgedachten heel snel wanneer je de gruwel van ondraaglijke pijn weghaalt.

Dat is waarom ik de hele discussie cynisch vind. We moeten de palliatieve zorg blijven uitbreiden en praten over wat we kunnen doen voor mensen met diabetes. En dat gaat niet over het wissen van hen.

Actieve euthanasie is nu toegestaan ​​in sommige van onze buurlanden.

Rechts. In België of Nederland hoef je niet eens een levensbeperkende ziekte te hebben om euthanasie te krijgen! Het is genoeg een psychische aandoening, waaronder ze ernstig lijden. En je kunt zoveel doen met geestesziekten! Ik vind zo'n houding eng. En wat doet zo'n houding met onze oude, behoeftige mensen? Zullen we uiteindelijk op het punt komen dat iemand die zich niet echt kan herinneren denkt dat hij een injectie moet krijgen?

Heeft de dood van uw patiënten invloed op u en, zo ja, hoe kunt u dat aan?

De dood van mijn patiënten moet me raken, anders moet ik stoppen met werken. Omdat het aanbod alleen werkt als ik ook veel nabijheid toesta. Toch moet ik mezelf eraan blijven herinneren dat het niet mijn dochter of moeder is die daar sterft. We noemen dit professionele nabijheid. Dat betekent dat elke arts voor palliatieve zorg ook beschermingsmechanismen nodig heeft. We lachen vaak en praten over onze ervaringen in een team. Ik luister persoonlijk graag naar heavy metal. Als ik na een voorraad echt ziek ben, zit ik in de auto, laat me vijf minuten schreeuwen. En dan werkt het weer.

Boek tip: Prof. Dr. med. med. Sven Gottschling met Lars Amend: "Leven tot het einde - wat we kunnen doen voor een goede dood", FISCHER Taschenbuch, 2016.

Met veel concrete voorbeelden uit zijn dagelijks leven, maakt Gottschling het thema van de dood op een ontroerende manier levend. Daarbij moedigt de auteur mensen aan te gaan met sterven en legt hij in een gemakkelijk te begrijpen taal uit wat belangrijk kan worden aan het einde van zijn leven.


Zo? Deel Met Vrienden: