- Positieve ontwikkeling van palliatieve zorg
- Is de voorraad voldoende?
- Financiering ongelooflijk moeilijk
- Palliatieve geneeskunde - waar gaat de reis naartoe?
Pas in 1983 was de eerste palliatieve zorgeenheid van Duitsland. Hoewel er sindsdien veel faciliteiten voor hospices en palliatieve zorg zijn opgezet, suggereren experts dat er meer geld nodig is. Alleen op deze manier kan men de demografische verandering en de toename van het aantal ernstig zieke mensen opvangen.
Degenen die hun stervende familieleden op de palliatieve afdeling bezoeken, zullen veel indrukken tegenkomen. Er heerst een waardige rust en de kamers zijn vriendelijk. Artsen en verpleegkundigen overtuigen met hun expertise en grote empathie. De technische en medische zorg is ook voorbeeldig. Men is gerustgesteld om de geliefde in professionele handen te kennen en goed verzorgd te zijn. "Ik was opgelucht mijn stervende man in goede handen te zien", zegt Barbara Peters *, van wie de partner aan kanker is overleden. Niet alleen haar man ervoer professionele ondersteuning. "Mijn familie en ik werden ook belast door gesprekken en advies."
Lees ook
- Om te sterven in het hospice of thuis?
- Palliatieve geneeskunde op de belastingslimiet
- Palliatieve zorg - behandelingen
- Palliatieve geneeskunde - pijntherapie
- Palliatieve zorg - alternatieve therapieën
- Palliatieve zorg - psychologische hulp
- palliatieve zorg
- Stervende zorg - er tot het einde toe zijn
Positieve ontwikkeling van palliatieve zorg
Net zoals Barbara Peters het op de afdeling palliatieve zorg heeft ervaren, vinden veel familieleden van mensen die sterven aan de ziekte de waardevolle hulp van palliatieve zorgeenheden. In de afgelopen bijna dertig jaar is er echter veel gebeurd. Sinds de oprichting van de eerste palliatieve zorgeenheid is in Duitsland een uitgebreid netwerk van palliatieve voorzieningen gecreëerd. Ongeveer 250 eenheden voor palliatieve zorg, 214 hospices, 14 kinder hospices en ongeveer 1500 poliklinische palliatieve faciliteiten en meer dan 270 gespecialiseerde ambulante palliatieve zorg levert ondersteuning voor de terminaal zieken en hun familieleden.
Daarnaast zijn onder meer de Duitse Vereniging voor Palliatieve Geneeskunde heeft vastgesteld, aan de universiteiten van palliatieve zorg werd geïntroduceerd als verplichte vakken en examenvak in de medische school, en ambulante palliatieve zorg terminaal ziek is wettelijk geborgd vandaag. Politici en de Duitse Medische Vereniging zijn voorstander van een alomvattende en hoogwaardige uitbreiding van palliatieve zorg.
Is de voorraad voldoende?
Volgens luidere stemmen staat de palliatieve zorg echter zwaar onder druk. Er was een gebrek aan faciliteiten, omdat het waarschijnlijk te laat was om te reageren op de demografische en gezondheidsontwikkeling van de bevolking. Het toenemende aantal ouderen, maar ook de groeiende tumorziekten en chronische aandoeningen zoals dementie of COPD (chronische obstructieve longziekte) tot de limiet van capaciteit.
In 2010, het Universitair Ziekenhuis Erlangen creëerde een aparte palliatieve zorgeenheid, maar het was "de financiering situatie een uitdaging," aldus Prof. Ostgathe, hoofd van de Palliatieve Geneeskunde Afdeling Erlanger Ziekenhuis en vice-voorzitter van de Duitse Vereniging voor Palliatieve Geneeskunde. "Het Universitair Ziekenhuis had het belang van een onafhankelijke afdeling met stoel en Research erkend, en zag deze stap is logisch. We kregen veel steun van de administratie en het financiële beheer van het ziekenhuis." Sindsdien worden deze evenals andere palliatieve stations gefinancierd door de geleverde diensten. De factureringsmodaliteiten zijn echter niet erg meegaand.
Financiering ongelooflijk moeilijk
In Duitsland worden palliatieve diensten niet beslecht door dagarrangementen, maar volgens de respectievelijke diagnoses, na de zogenaamde DRG-systeem (diagnose-gerelateerde groepen, de ziekte-gerelateerde groepen = DRG). Dit is echter problematisch voor veel palliatieve zorgartsen, omdat de zorg voor de stervende persoon van verschillende complexiteit is en daarom nauwelijks de onderliggende diagnoses weerspiegelt. Palliatieve geneeskunde is dus van weinig belang voor particuliere ziekenhuizen. Volgens professor Ostgathe "heeft ongeveer 15 procent van de ziekenhuizen in Duitsland palliatieve zorgstructuren, en als er voldoende financiering is of zelfs een beetje winst zou kunnen maken, zou dit aantal veel hoger zijn."
Bovendien is een dure, zeer tijdrovende documentatie vereist voor de kosten dragers. "Het is ongelooflijk moeilijk voor de instellingen om het geld te krijgen", zegt professor Ostgathe. "Ik zou graag zien dat onze medewerkers minder documentatie doen en meer tijd met de patiënt doorbrengen, en de documentatie kost zoveel tijd per jaar dat je een andere zorgverlener voor het geld kunt huren."
Het probleem is niet beperkt tot klinieken. Alle aanbieders van palliatieve diensten zijn getroffen. Niet alleen om de diensten te verkrijgen, maar ook regionale verschillen in de hoogte van de vergoedingen bemoeilijken het palliatieve werk. "Duitsland heeft de beste financieringsoplossing nog niet gevonden", zegt de vice-president van de Duitse Vereniging voor Palliatieve Geneeskunde.
Palliatieve geneeskunde - waar gaat de reis naartoe?
De federale en deelstaatregeringen moeten daarom zorgen voor de toekomstige voorzieningszekerheid. Voor deze, in het bijzonder de Duitse Vereniging voor Palliatieve Geneeskunde, de Duitse palliatieve en hospice vereniging en de nationale verenigingen van vervoerders van verpleeghuizen in dienst. "We hebben momenteel een goed politiek momentum", zegt professor Ostgathe. "Alle politieke partijen ondersteunen de ontwikkeling van palliatieve zorg als een mantra in de voorkant van het, maar het moet niet blijven lippendienst, het moet dan ook -. Naast vele andere punten -. Tot uiting in een het leveren van adequate financiering"
Een belangrijke eerste stap in deze richting heeft gedaan toen hij overleed door een grote meerderheid het wetsvoorstel om de hospice en palliatieve zorg in Duitsland de Bondsdag te versterken in begin november 2015. Als gevolg van stijgende dagtarieven zouden de hospices, die momenteel nog steeds ondergefinancierd zijn, hiervan moeten profiteren. Vrijwilligers van ambulante hospice-diensten worden vergoed in aanvulling op personeels- en materiaalkosten (bijvoorbeeld reiskosten voor vrijwilligers).
Stervende zorg hoort ook een expliciet onderdeel te zijn van de wettelijke langdurige zorgverzekering. Dit zal de palliatieve zorg en de hospice-cultuur in verpleeghuizen en ziekenhuizen versterken. De ziekenfondsen moeten op hun beurt betalen voor individuele medische, verpleegkundige, psychosociale en pastorale zorg in de laatste levensfase.
Politieke beslissingen zijn ook nuttig als ze mensen direct ondersteunen. Op 15 oktober 2014 heeft de regering een wetsvoorstel aangenomen om de familieleden te ontzetten. Volgens dit hebben familieleden nu het recht om zorg te besteden aan de thuiszorg van hun familieleden. "Na te zijn vrijgelaten uit de palliatieve zorgeenheid, had ik mijn partner tot aan zijn dood onderhouden huis. Niet alleen hem, ik had gewild dat zijn laatste dagen in zijn vertrouwde omgeving en met zijn gezin, en ik was een behoefte voldaan", zegt Barbara Peters. "Samen met het ambulante palliatieve medische team en de familiezorg stierf hij in vrede en waardigheid."
* Naam gewijzigd op verzoek.