- Welke genezende kracht zit er in de wijnstok?
- Hoe wordt de wijnstok gebruikt?
- Welke bijwerkingen kan de wijnstok veroorzaken?
- Waar u rekening mee moet houden bij het gebruik van de wijnstok
- Dus je krijgt de grapevine en zijn producten
- Wetenswaardigheden over de wijnstok
de wijnstok is lang gebruikt als een fruitplant en voor de wijnproductie. Het heeft ook helende eigenschappen: bijvoorbeeld, rode wijnbladeren worden aanbevolen voor chronische veneuze insufficiëntie. Lees meer over grapevine en zijn medische toepassing!
Productoverzicht
wijnstok
deugd
toepassing
bijwerkingen
toepassing Notities
Waar te koop
Om meer te weten
Welke genezende kracht zit er in de wijnstok?
De helende krachten van de rode wijnstok (Vitis vinifera var. Tinctoria) zitten in hun bladeren en vruchten - de druiven met de zaden (korrels).
De bladeren van de rode wijnstok bevatten flavonoïden, polyfenolen en proanthocyanidinen. De ingrediënten werken enerzijds tegen ophoping van water in het lichaam (oedeem) - ook preventief door de wanden van de fijnste bloedvaten (capillairen) af te dichten en zo vloeistoflekkage in het omliggende weefsel te voorkomen. Daarnaast hebben rode wijnbladeren een ontstekingsremmend effect, kunnen ze celbeschadigende vrije radicalen in het bloed blokkeren (antioxiderende werking) en het klonteren van bloedplaatjes en dus de vorming van bloedstolsels remmen.
Dankzij positieve studieresultaten en vele jaren ervaring, wordt het interne gebruik van druivenbladeren medisch erkend in gevallen van chronische veneuze insufficiëntie (CVI). Deze klachten omvatten zwelling, pijn en zwaarte in de benen, jeuk en beklemming in de kuiten en kuitkrampen. Veel patiënten ontwikkelen ook spataderen. In de laatste, zoals in spataderen, wordt de wijnstok ook extern toegepast.
Traditioneel worden wijnstokbladeren ook gebruikt op aambeien om brandend en jeuk in de anusregio te verlichten.
Uit de zaden van de wijnstok wordt een extract verkregen, waaraan helende krachten worden toegeschreven aan een breed scala aan kwalen en ziekten - zoals veneuze insufficiëntie (zoals de bladeren van de wijnstok), wondgenezing en de behandeling van ontstekingen. Belangrijke ingrediënten zijn antioxidantverbindingen zoals vitamine E en oligomere proanthocyanidinen (OPC's). Hun mogelijke doeltreffendheid voor de preventie en behandeling van verschillende ziekten zoals kanker en Alzheimer is onderwerp van onderzoek.
Hoe wordt de wijnstok gebruikt?
Om een goed effect te garanderen, moeten de bladeren van de wijnstok worden genomen in de vorm van gestandaardiseerde afgewerkte geneesmiddelen, zoals wijnstokcapsules of terraria. Voor de bereiding van de preparaten worden droge of vloeibare extracten van de plantendelen gebruikt. Voor de juiste toediening en dosering, raadpleeg de respectievelijke bijsluiter en naar uw arts of apotheker.
Als je geen klaargemaakte preparaten wilt, kun je een thee maken van rode wijnbladeren. De effectiviteit kan hier echter niet worden gegarandeerd vanwege fluctuerende hoeveelheden actieve ingrediënten.
Voor het bereiden van thee giet je drie tot zes gram gedroogde en fijngesneden rode wijnbladeren met ongeveer 150 ml kokend water. Na tien tot vijftien minuten kunt u de bladeren zeven. Drink een kopje wijn twee tot driemaal per dag om de gezondheid van de aderen te ondersteunen. Er mag niet meer dan 20 gram gedroogde druivenbladeren dagelijks als thee worden bereid en geconsumeerd.
Voor uitwendig gebruik zijn zalven of crèmes met actieve ingrediënten van de wijnstok beschikbaar. Ze moeten verlichting bieden voor vermoeide en zware benen.
Het druivenpitextract is verkrijgbaar als voedingssupplement. Uw apotheker zal u adviseren over de juiste toepassing.
Welke bijwerkingen kan de wijnstok veroorzaken?
De inname van de wijnstokbladeren kan huidirritatie (jeuk, uitslag, etc.), misselijkheid en andere gastro-intestinale klachten evenals hoofdpijn veroorzaken. Bovendien kan de urine tijdens de inname groenachtig bruin worden, maar dit is onschadelijk.
Druivenpitextract wordt over het algemeen goed verdragen bij het nemen van matige hoeveelheden.
Waar u rekening mee moet houden bij het gebruik van de wijnstok
Houd u aan de dosering en de duur van het gebruik die worden aanbevolen in de bijsluiter of door uw arts of apotheker.
In geval van een ontstoken huid, trombose of verharding van het onderhuidse vetweefsel, moet u zeker een arts raadplegen voordat u de rode wijnstok gebruikt. Dit geldt ook voor ernstige pijn, zweren of zwelling van de benen, evenals voor een hart- of nierzwakte.
Bespreek de grapevine en zijn producten tijdens zwangerschap en borstvoeding eerst met de arts of apotheker. Er zijn hier geen adequate veiligheidsevaluaties.
Druivenpitextract is mogelijk niet geschikt voor mensen die stollingsstoornissen hebben, anticoagulantia nemen (zoals warfarine of acetylsalicylzuur = aspirine) of een operatie ondergaan.
Afbeelding 1 van 16
Gevaarlijke schoonheden
Vingel en oleander en poinsettia - deze planten verrijken onze tuinen en woonkamers.Hoe mooi deze planten ook zijn, ze zijn net zo gevaarlijk als ze zijn. Beste voorbeeld: de lelie van de vallei. De hele plant is giftig, maar vooral bloemen, bessen en bladeren. Het bevat zowel cardioactieve stoffen als saponinen die een bloedoplossend effect hebben.
Afbeelding 2 van 16
poinsettia
De poinsettia komt oorspronkelijk uit Mexico. Met Kerstmis is de Advent-ster een populaire sierplant. De hele plant is giftig, maar vooral het witachtige melksap. Hij stapt uit als je de plant pijn doet. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn bèta-amyrine en germanicol.
Afbeelding 3 van 16
water hemlock
De water hemlock is afkomstig uit Europa, Noord-Azië en Noord-Amerika. In Duitsland wordt het voornamelijk in het noorden verdeeld. Hij geeft de voorkeur aan groeien aan vijverranden, in sloten en moerassen. Alle plantendelen van de water hemlock zijn giftig, maar vooral het sap van de onderstam. De giftige stof is cicutoxine, een zogenaamd spasmengif.
Afbeelding 4 van 16
gouden regen
De goudenregen heeft zijn thuis in Zuid- en Zuidoost-Europa. Vanwege de goudgele bloemen is de vlinder in Midden-Europa populair als sierstruik in tuinen en parken. Vooral bloemen, fruit en zaden zijn giftig. Voor zuigelingen kan wel drie tot vier vruchten of 15 tot 20 zaden de dood veroorzaken. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde alkaloïden, die werken op het centrale zenuwstelsel.
= 4? 'waar': 'false' $} ">
Afbeelding 5 van 16
oleander
De oleander behoort tot de Hundsgiftgewächsen en kan tot vijf meter hoog zijn als een boom of struik. De bladeren zijn langwerpig en puntig, leerachtig en wintergroen. Van juli tot oktober produceert de oleander witte, rode of roze bloemen. De hele plant is giftig. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn verbindingen die werken op het hart en de bloedsomloop (zogenaamde glycosiden).
Afbeelding 6 van 16
maretak
Maretak komt veel voor in Europa en Noord-Azië. Als een zogenaamd semi-parasitair groeit het op loof- en naaldbomen en verwijdert het water en voedingszouten uit de waardplanten. Naast de stengels zijn ook giftige bladeren en bessen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde viscotoxinen, die toxische eiwitmengsels zijn.
Afbeelding 7 van 16
herfsttijloos
De Herbstzeitlose komt veel voor in het zuiden, westen en midden van Europa en groeit voornamelijk op vochtige weiden en in tuinen. Het verschijnt in de lente, alle delen van de Herbstzeitlose zijn giftig, maar vooral knol en zaden. Het belangrijkste actieve ingrediënt is colchicine, dat werkt als een cytotoxine. Vijf gram is genoeg om een volwassene te doden. Kinderen zijn al tussen de 1,2 en 1,5 gram levensbedreigend.
Afbeelding 8 van 16
vingerhoed
De rode vingerhoedskruid is gebruikelijk in West- en Midden-Europa in de bergen. Hij is ook te vinden op open plekken in het bos en als sierplant in tuinen. Alle plantendelen zijn giftig, maar vooral de bladeren, bloemen en zaden. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn verschillende stoffen die het hart beïnvloeden (bijvoorbeeld digitoxine). Al 0,3 gram gedroogde bladeren zijn giftig voor een volwassene.
Afbeelding 9 van 16
Trompet van de engel
De engelentrompet komt oorspronkelijk uit Brazilië. Vanwege de grote, prachtige bloemen is het nu een populaire containerplant. Alle plantendelen zijn giftig. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn scopolamine, hyoscyanine en atropine, die een verzwakkend en bedwelmend effect hebben.
Afbeelding 10 van 16
Blauwe ijzeren hoed
Het blauwe monnikskruid groeit bij voorkeur op vochtige locaties in de bergen, op rivieroevers of als sierplant in tuinen. Alle plantendelen van de Blue Eisenhut zijn giftig, maar vooral de wortel. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn alkaloïden, die verschillende effecten op het organisme kunnen hebben. Zelfs kleine hoeveelheden vanaf 0,2 gram zijn giftig.
Afbeelding 11 van 16
Herb Parijs
De eenhoorn komt voor in Europa en Klein-Azië. Ze komen vooral voor in ooibossen en vochtige loofbossen. De hele plant is giftig, maar vooral de bessen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn saponinen, waarvan wordt aangenomen dat ze beschermen tegen insecten of schimmels. In hogere concentraties hebben saponinen een hemolytisch effect, dat wil zeggen dat ze rode bloedcellen kunnen vernietigen. In grotere hoeveelheden beschadigen ze ook de nieren en het centrale zenuwstelsel.
Afbeelding 12 van 16
taxusboom
De taxus is wijdverspreid. In onze streken groeit het voornamelijk in schaduwrijke bossen. Het wordt ook vaak aangetroffen als een sierstruik in tuinen, begraafplaatsen en parken, zowel naalden als zaden zijn giftig, vooral als je ze bijt. De rode, zoet smakende zaadvacht is daarentegen niet-toxisch. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn alkaloïden. Ze hebben een sterk farmacologisch effect.
Afbeelding 13 van 16
Dieffenbachia
Het oorspronkelijke huis van Dieffenbachie is het tropische Amerika. Vanwege de prachtig getrokken bladeren en omdat ze niet veel zon nodig heeft, is de Dieffenbachie een populaire kamerplant. De hele plant is giftig, maar vooral de stam. Alle organen bevatten zogenaamde calciumoxalaatnaalden. Deze hebben kanalen waardoor oxaalzuur en andere toxines kunnen binnendringen in open wonden. Drie tot vier gram bladeren worden als dodelijk beschouwd en ook aflopend water moet giftig zijn.
Afbeelding 14 van 16
acanthus
De reuzenberenklauw kwam oorspronkelijk uit de Kaukasus en bereikte onze breedtegraad als sierplant. Tegenwoordig worden de planten vaak gevonden als wilde exemplaren in Waldschneisen en op boswegen en bermen.De hele plant is giftig, maar vooral het sap. Dit bevat fototoxische en huidbeschadigende stoffen. De belangrijkste actieve ingrediënten zijn de zogenaamde 6,7-furocoumarines. Onder invloed van zonlicht (UVA- en UVB-straling) worden de fytochemicaliën geactiveerd. 'S Morgens is het fototoxische effect sterker dan in de avond.
Afbeelding 15 van 16
amaryllis
Het huis van de Amaryllis bevindt zich oorspronkelijk in de Andes van Peru. Tegenwoordig is de Ritterstern een populaire kamerplant, die vooral in de maanden januari tot april wordt gekocht, omdat deze dan bloeit. Vooral de ui van amaryllis is giftig. Het bevat speciale alkaloïden die cytotoxisch zijn en die als zeer giftig worden beschouwd.
= 16? 'waar': 'false' $} ">
Afbeelding 16 van 16
cyclamen
Het huis van cyclamen bevindt zich eigenlijk in het Midden-Oosten en Klein-Azië. Ondertussen, de Primelgewächs in veel woonkamers en is een van de meest populaire kamerplanten. Vooral de knol is giftig, het bevat zogenaamde saponinen. Dit zijn secundaire plantenstoffen die meestal bitter smaken en de stofwisseling kunnen beïnvloeden. Al 0,2 gram knol wordt als giftig beschouwd, acht gram als een dodelijke dosis.
Dus je krijgt de grapevine en zijn producten
In uw apotheek of drogisterij vindt u een verscheidenheid aan afgewerkte geneesmiddelen op basis van de wijnstok. Voor correct gebruik, lees de bijsluiter en vraag uw arts of apotheker.
Wetenswaardigheden over de wijnstok
De wijnstok of de wijnstok (Vitis vinifera) is een bosrijke klimmer die zijn thuis in de Kaukasus heeft. Inmiddels wordt het bijna wereldwijd gekweekt in tal van variëteiten, vooral voor de wijnproductie.
Wijnstokken behoren tot de familie Grape Family (Vitaceae). Ze houden zich vast aan de ondergrond met hun kleverige orgels en kunnen zo enkele meters in de lucht klimmen. De hartvormige, vijf- tot zevenlobbige bladeren, die kenmerkend zijn voor wijnstokken, groeien op de sterk vertakte ranken. Tijdens de bloei groeien talrijke kleine, geelgroene en geurige bloemen in dichte pluimen ("druiven"). Van bevruchting ontwikkelen ze ofwel groenachtig geel of rood tot blauwzwart fruit. In de wilde variëteit van de wijnstok (Vitis vinifera ssp. Sylvestris) zijn de vruchten klein en zuur. Daarentegen dragen de verschillende cultivars van de edele wijnstok (Vitis vinifera ssp. Vinifera) vlezige en zoete druiven, die worden gebruikt als fruit en voor de wijnproductie.
Het rood wordt medicinaal gebruikt wijnstok (Vitis vinifera var. Tinctoria). Deze cultivar heeft rode bladeren en rode bessen met rode pulp.
